Klatergoud.
Een mens een kameleon een licht
Ach jij breekbaar schepsel
Jij bent het middelpunt de wereld ligt aan je voeten
Je knikt je steekt de duim omhoog en lacht
Gedragen wordt je op de toppen van de bomen hoge bomen
Wat houden ze van jou
Applaus complimenten de wereld is klatergoud
Beloftes gepaaide lieflijke woorden
Hier kon je alleen maar van dromen
Je gaat voor het volle honderd procent
Je danst zingt en voelt je een moment mooi
Maar dan opeens is het stil
Gevangen in een glazen kooi
Je bent moe verdwijnt zachtjes van het toneel
Je bent niet meer dan een stofje in een oneindig geheel
Ze gaan aan jou voorbij als schepen in de nacht
Vergeten woorden stille akkoorden
Zachtjes keert het klatergoud terug naar stof
Iets wat het eigenlijk altijd al is geweest.
/b.jwwb.nl%2Funsplash%2Fg8OO4AF1cKI.jpg)

DEUREN.
Gesloten oude deuren een leven verstopt
Geen warm welkom een geschiedenis op slot
Een klop misschien twee maal
Geen geluid dode deuren
Vervagende kleuren
De tijd kwam voorbij
Klopte zachtjes aan
Geen beweging nog geen zucht
De tijd is
zachtjes weer verder gegaan.
/b.jwwb.nl%2Funsplash%2FwKMl3pkDsjk.jpg)
Zomaar een wandelaar
Starend naar mijn schoenen versleten de zolen slecht
De veters menigmaal gebroken
Rafelig vast in duizenden knopen
Samen hebben wij avonturen beleefd
Sneeuw ijs regen veel kilometers afgelegd
Soms slenterend slepend vaak vermoeid
Nu kijk ik naar mijn schoenen hun beste tijd gehad
Konden ze maar spreken over de achterliggende tijd
Een zucht een ademtocht naar het nu lijkt
Hier in de hoge wuivende grashalmen
Denkend hoe het ooit was
Wandelend met verschillende mensen
Veel lachen ook veel tranen
Altijd luisterend naar verschillende verhalen
Zuchtend een berg op en lachend weer dalen
Met wandelen gaat je geest open
Je voeten maken het tempo als je begint te lopen
Starend naar mijn schoenen ik slaak een diepe zucht
Dit was een moment een pauze heel even maar
Gewoon enkele gedachten in stilte van de wandelaar.
/b.jwwb.nl%2Funsplash%2FLfRxSi1o6hw.jpg)
Stilte klam om mijn warme gezicht de lucht van wierook oude graven
Vergeten mensen hier lang geleden begraven
grijze uitgesleten stenen
Hun stemmen reeds lang geleden verdwenen
Fluisteringen als een schim een verdampte waas om hen heen
Eens een luide stem levend die langzaam in het niets verdween
Tijdloze namen allang in deze tijd vergeten
Alleen die stenen nog hier en daar uitgesleten
Talloze voeten schuifelden er over heen
Grijs schaduw schimmen wat daar in die stilte verdween
Een zware deur die dichtslaat
Warmte van de zon op mijn gelaat
Achter mij vergeten mensen onder grijs steen
Zij zijn met velen vergeten maar nooit alleen
Even moest ik aan ze denken het is een stuk verleden
Ze waren jong hadden kinderen daar is voor hen gebeden
Nu vergeten een ademtocht niets meer
Maar toch denk ik dat ik hier iets van leer
Een leven zo voorbij als een pluis in de wind
Ik voel de jeugd in mijn hart als een lachend kind
Ik leef ik voel de zon de wind langs mijn wangen
Ik ben een mens en blijf naar meer verlangen
Geniet het hoort bij het leven
Al lijkt het leven nu eindeloos
/b.jwwb.nl%2Funsplash%2FVmCPfSU_84A.jpg)
VLINDER
Sterk is ze nu, al zal zij haar zwakke momenten houden
Voorzichtiger dat wel niet iedereen zomaar vertrouwen
Zwevend als een dunne zilveren draad door het leven
Teder tastend iemand die altijd liefde blijft geven
Deze vlinder kan het niet laten eerst gebroken nu sterk en mooi
Ze weet, ze heeft er hard voor moeten vechten maar nu uit haar kooi
Ze was geslagen kwetsbaar in haar cocon gekropen
Het leven had haar letterlijk en figuurlijk gebroken
Maar nu straalt zij en klimt naar grote hoogte zij is vrij
Haar vleugels trots uitgespreid een prachtig vlinderkind is zij
Rustig van de ene naar de andere bloem
In haar eigen tempo niemand kan haar nog wat doen
Het leven heeft deze vlinder weer moeten vertrouwen
Ze zal nu ook op haar eigen intuïtie moeten bouwen
Soms is het zwaar voor dit vlinderkind
Maar ze weet dat ze door vele wordt bemind
Dit gegeven zal deze vlinder steeds sterker maken
En de scherpe angels in het leven zullen haar niet meer raken
Vlieg mooi vlinderkind
Spreid je vleugels in de wind
En vertrouw op de liefde om je heen
Laat je dragen je bent vrij en nooit alleen
De thermiek zal je dragen in de wind
Je bent prachtig zo als je bent een mooi schitterend vlinderkind.
/b.jwwb.nl%2Funsplash%2FB4i1UkLGvOo.jpg)
GEWOON SCHRIJVEN.
HIER AAN DE WATERKANT MET NIETS ANDERS
DAN EEN BOEKJE EN EEN PEN
DAT IS WAT IK GEWORDEN BEN
MEER HEB JE TOCH NIET NODIG OM VRIJ TE ZIJN
IK SCHRIJF NIET OM BEROEMD TE WORDEN
MAAR IK SCHRIJF OM DAT IK IETS WIL VERTELLEN
IN AL MIJN POËZIE IN AL MIJN GEDICHTEN
DAAR ZIT EEN NIET TE STOPPEN VRIJHEID IN
DUS ALS JE WIL SCHRIJVEN DOE HET GEWOON
MAAK JE NIET DRUK OF HET OM EEN GEDICHT GAAT OF HAIKU
MAAK JE NIET DRUK OM GROTE POËZIE PRIJZEN
MAAR SCHRIJF GEWOON
VOEL JE NIET TE BESCHEIDEN
DE VRIJHEID VAN WOORDEN MAAKT JE GROOT
LAAT JE GEDACHTEN GAAN OP PAPIER
AL MAG HET DAN GEEN LITERAIR HOOGSTANDJE ZIJN
HET IS VAN JOUW EN HET GEEFT GENOEGEN
ER ZIJN GROOT DICHTERS DAT VALT NIET TE ONTKENNEN
MAAR IEDER IS UNIEK IN ZIJN EIGEN TAAL
SCHRIJF GEWOON LAAT DIE GEDACHTEN GAAN
IN DE TAAL DIE JE SPREEKT IN GEWONE WOORDEN
GA DE NATUUR IN EN VERWOORD DE STILTE
IK SCHRIJF OM DAT IK MOET
VOOR MIJZELF
IN AL MIJN BESCHEIDENHEID