ROTTERDAM MIJN GEBOORTE STAD DEZE STAD ZIT IN MIJN BLOED.
Foto : LEEN SALIJ.
Als ik aan Rotterdam denk dan gaan mijn gedachten over havens
Bewegend water dansende meeuwen aankomst en vertrek
De geur van schepen malende golfslag
Bolders aan de kade littekens dragend van de talloze schepen
Containerschepen zwoegend over de Maas
Ranke slanke zeilschepen rustig ze hebben geen haast
Hijskranen hun armen gestrekt naar boven
Beweging naar vermogen
Lossen laden een mens heeft nooit genoeg
Beweging staal ijzer hout een chorografie in cadans
Draaiende bruggen stijgend dalend op het geluid van snerpende bellen
Hefbomen als soldaten in gelid
Fietsers auto’s motoren wie gaat als eerst
Een stoet van rouwende naar die laatste plaats
Daar eenmaal aangekomen zwijgt Rotterdam
Daar tussen eeuwenoude bomen waar de zangvogel heerst
Serene stilte op de achtergrond aanwezig geruis
Eerbiedig buigende bomen dit is hun plaats
Ook dit is mijn Rotterdam alles in perfecte harmonie
Een vliegtuig klimt tussen de wolken omhoog
Als ik aan Rotterdam denk dan gaan mijn gedachten over balans
Wereldstad rumoer geluiden maar ook kalmte en rust
Stromend water ruisende bomen één bonte kakafonie
Culturen kleuren kruiden de stad
Als ik aan Rotterdam denk gaan mijn gedachten hun eigen weg
Naar altijd die havens schepen die zachtjes deinen
Het kan gewoon niet uit mijn gedachten verdwijnen.
/f.jwwb.nl%2Fpublic%2Fn%2Fs%2Fa%2Ftemp-sitgxdjxfvxivyredcxj%2Fno3crd%2F936678_629685450471822_766977390354656260_n.jpg)
/b.jwwb.nl%2Funsplash%2FbglFh1W3GCc.jpg)
NIEUWE BINNENWEG ROTTERDAM
Statig huis nieuwe Binnenweg Rotterdam
Huis trap souterrain
Het is waar ik verborgen ben
Mijn plek verstopt voor iedereen
Ik bezie de wereld het leven om mij heen
Piepende tram op glimmende rails ik luister
Regendruppels als zacht gefluister
Haastende stappen naar werk naar huis naar leven
Snel weinig tijd aan hen gegeven
Schimmen schaduwen lopen aan mij voorbij
Flarden van stemmen passerende voeten soms zij aan zij
Ik bekijk ze als een voyeur hier in mijn souterrain
Hier waar ik eeuwig verborgen ben
Mensen ze zien mij niet ze zijn afgeleid
Hier waar ik mijn jaren slijt
Statig huis Nieuwe Binnenweg met een verleden
Nog steeds staand houdend in het heden
Ik ben niet meer dan een herinnering
Een rimpeling
Hier in dat oude souterrain
Waar ik nog steeds verborgen ben
Ik heb ze gehoord met verdriet en vreugd
Ik heb de mensen gezien in hun jeugd
De tijd schrijdt majestueus voorbij
Hij stopt niet ook niet voor mij
Ik ben niet meer dan een herinnering
Een eeuwigdurende rimpeling
Hier in dit souterrain
Waar ik voor altijd durend verborgen ben
Statig huis Rotterdam nieuwe Binnenweg
/f.jwwb.nl%2Fpublic%2Fn%2Fs%2Fa%2Ftemp-sitgxdjxfvxivyredcxj%2F3pee1q%2Fimage-9.png)
Oude rocker
Zijn al wat kalende kruin glimt in het zonnelicht
Nog niet zo lang geleden was het een weelderige vetkuif
Die is weg maar nog altijd een big smile op zijn gezicht
Op zijn buikschuiver de meiden versieren
Altijd maar aan die brommer klieren
Maar de tijd van vetkuiven is voorbij
Kolere wat was hij toen vrij
Met zijn allen op het Afrikaanderplein
Beetje scheuren beetje blitse beetje gein
Nou blijft het bij klaverjassen
En om de haverklap motten sassen
Het biertje glijdt nog steeds lekker door zijn keel
één borreltje niet te veel hij mot nog rijden
Niet weer de Maashaven in glijden
Dat is hem eens gebeurd
Gevolg het rijbewijs werd niet meer goedgekeurd
Nu een scootermobiel
Maar hij blijft een oude rocker in hart en ziel